ફ્રાન્સિસ ઝેવિયર

ફ્રાન્સિસ ઝેવિયર, એસ.જે. (/ ઝેવ્વીઅર, ઝેવી- /; ફ્રાન્સિસ્કો ડી જાસો વાય એઝપિલિક્યુએટા; લેટિન ફ્રાન્સિસ્સ્ક ઝેવિયરિયસ; બાસ્ક: ફ્રેન્ટેઝિસ્કો ઝેબિયરિયાનો; સ્પેનિશ: ફ્રાન્સિસ્કોસ્ ઝેબિઅરકોઆ; સ્પેનિશ: ફ્રાન્સિસ્કો જાવિઅર; 7 એપ્રિલ 1506 - 3 ડિસેમ્બર 1552), જેવિઅરમાં જન્મેલા નેવરસી બાસ્ક રોમન કેથોલિક મિશનરી હતા, નેવર્રોમાં ઝેવિયર- બાસ્કમાં અર્ગોનીઝ અથવા ઝેબિઅર), નવરરનું સામ્રાજ્ય (હાલમાં સ્પેન), અને સોસાયટી ઓફ જીસસના સહ સ્થાપક. તેઓ લોયોલાના સેઇન્ટ ઇગ્નાટીઅસના સાથી હતા અને 1534 માં પોરિસના મોન્ટમાર્ટ્રે ખાતે ગરીબી અને પવિત્રતાની પ્રતિજ્ઞા લેતા પ્રથમ સાત જેસુઈટ્સમાંના એક હતા. [1] તેમણે એશિયામાં મુખ્યત્વે પોર્ટુગીઝ સામ્રાજ્યમાં વિસ્તૃત મિશનની આગેવાની લીધી હતી અને તે ખાસ કરીને ભારતમાં, સુવાર્તાના કાર્યમાં પ્રભાવશાળી હતી. ગોવા ઇન્ક્વિઝિશનની દરખાસ્ત સેન્ટ ફ્રાન્સિસ ઝેવિયર દ્વારા કરવામાં આવી હતી. [2] [3] તે જાપાન, બોર્નિયો, માલુકુ આઇલેન્ડ્સ અને અન્ય ક્ષેત્રોમાં સાહસ કરવાની પ્રથમ ખ્રિસ્તી મિશનરી પણ હતી. તે વિસ્તારોમાં, સ્થાનિક ભાષાઓ અને વિપક્ષીના ચહેરાને શીખવા માટે સંઘર્ષ કરતા, તેમણે ભારતમાં આનંદ માણ્યો તેના કરતા ઓછી સફળતા મળી. ઝેવિયર શાંગુઆન આઇલેન્ડ પર મૃત્યુ પામ્યા ત્યારે ચીનમાં તેમના મિશનરી પ્રચારને આગળ વધારવાનો હતો.

25 ઓક્ટોબર 1619 ના રોજ પોપ પોલ વી દ્વારા તેમને બરતરફ કરવામાં આવ્યા હતા અને 12 માર્ચ 1622 ના રોજ પોપ ગ્રેગરી XV દ્વારા શાસન કર્યું હતું. 1624 માં તેમને નવર્રેના સહ-સંરક્ષક બનાવવામાં આવ્યા હતા. "ઈન્ડિઝના ધર્મપ્રચારક" અને "જાપાનના ધર્મપ્રચારક" તરીકે જાણીતા, તેમને સેન્ટ પોલથી મહાન મિશનરિઓમાંના એક માનવામાં આવે છે. 1927 માં, પોપ પીઅસ એક્સઆઈએ "વિદેશી મિશનમાં એપોસ્ટોલિકરમ" નામનો હુકમ પ્રકાશિત કર્યો હતો, જેમાં ફ્રાન્સીસ ઝેવિયર નામનું નામ લિસિયુક્સના સંત થ્રેસે સાથે રાખવામાં આવ્યું હતું, જે તમામ વિદેશી મિશનના સહ-સંરક્ષક હતા. [4] તેઓ હવે સેન ફર્મિન સાથે નવર્રેના સહ-સંરક્ષક સંત છે. 3 ડિસેમ્બર 1552 ના રોજ સ્પેનમાં સ્પેનની નવરરે (દીઆ દે નવર્રા) ડે સેન્ટ ફ્રાન્સિસ ઝેવિયરના મૃત્યુની વર્ષગાંઠ છે.

ફ્રાંસિસ ઝેવિયરનો જન્મ 7 એપ્રિલ, 1506 ના રોજ પરિવારના રજિસ્ટર મુજબ, નેવરના સામ્રાજ્યમાં ઝેવિયરના શાહી કિલ્લામાં થયો હતો. તેઓ જુઆઅર ડી જાસૂ વાય વાય એટન્ડોના સૌથી નાના પુત્ર હતા, જેવિઅર કેસ્ટલના સેન્સેચલ, જે સમૃદ્ધ ખેડૂત પરિવારના હતા અને બોલોગ્ના યુનિવર્સિટીમાં કાયદાની ડોક્યુમેન્ટ પ્રાપ્ત કરી હતી. જુઆન બાદમાં નેવર (કિંગ ડી આલ્બ્રેટ) ના રાજા જોન ત્રીજાના ખાનગી સલાહકાર અને નાણાં પ્રધાન બન્યા. ફ્રાન્સિસની માતા ડોના મારિયા દ એઝપીલ્કુટા વાય અઝનેરેઝ હતી, જે બે ઉમદા નવરાસી પરિવારના એકમાત્ર વારસદાર હતા. તે મહાન થિયોલોજિઅન અને ફિલસૂફ માર્ટિન ડી એઝપિલ્યુએટા સાથે તેના સંબંધમાં હતો.

1512 માં, એરેગોનના રાજા ફર્ડીનૅન્ડ અને કેસ્ટિલેના પ્રજાસત્તાકએ નેવર પર આક્રમણ કર્યું, 18 વર્ષથી ચાલતા યુદ્ધની શરૂઆત કરી. ત્રણ વર્ષ પછી, જ્યારે ફ્રાન્સિસ ફક્ત નવ વર્ષના હતા ત્યારે ફ્રાન્સિસના પિતાનું અવસાન થયું. 1516 માં, ફ્રાન્સિસના ભાઈઓએ સામ્રાજ્યના સ્પેનિશ આક્રમણકારોને કાઢી મૂકવાના નિષ્ફળ નવરસેસ-ફ્રેન્ચ પ્રયાસમાં ભાગ લીધો હતો. સ્પેનિશ ગવર્નર, કાર્ડિનલ સીસનેરોસે, કૌટુંબિક ભૂમિ કબજે કરી, બાહ્ય દિવાલ, દરવાજા અને પરિવારના કિલ્લાના બે ટાવરોને તોડી નાખ્યો, અને ખાડામાં ભરી. આ ઉપરાંત, રાખવાની ઊંચાઈ અડધીથી ઘટાડી હતી. [5] કિલ્લાની અંદર ફક્ત પારિવારિક નિવાસ જ બાકી રહ્યો હતો. 1522 માં ફ્રાન્સિસના એક ભાઈઓએ 200 નાવરેસી ઉમરાવો સાથે દગોમાં ભાગ લીધો હતો, પરંતુ પાયરેનિસની દક્ષિણની છેલ્લી નવરસેસી પ્રાદેશિક સ્થાને, બાઝટાન, અમીયુરમાં મિરાન્ડાના કાસ્ટિલિયન ગણના સામે પ્રતિકાર કરવામાં નિષ્ફળ રહ્યો હતો.

1525 માં, ફ્રાન્સિસ પોરિસ યુનિવર્સિટીના કોલેજ સેંટ-બાર્બે ખાતે પેરિસમાં અભ્યાસ કરવા ગયો હતો, જ્યાં તે આગામી 11 વર્ષ પસાર કરશે. શરૂઆતના દિવસોમાં તેણે એથ્લેટ અને ઉચ્ચ-જમ્પર તરીકે કેટલીક પ્રતિષ્ઠા મેળવી હતી.

1529 માં, ફ્રાન્સિસે તેના મિત્ર પિયેર ફેવરે સાથે રહેઠાણની વહેંચણી કરી. લોયોલાના ઇગ્નાટીયસના એક નવા વિદ્યાર્થી, તેમની સાથે રૂમમાં આવ્યા. 38 વર્ષની ઉંમરે, ઇગ્નાટીઅસ પિયેર અને ફ્રાન્સિસ કરતાં ખૂબ વૃદ્ધ હતો, તે સમયે તે બંને 23 હતા. ઈગ્નેશિયસે પિયરેને પાદરી બનવાની ખાતરી આપી, પરંતુ ફ્રાન્સિસને સમજાવવામાં અસમર્થ હતો, જેમણે વૈશ્વિક વિકાસની ઇચ્છાઓ હતી. પ્રથમ ફ્રાન્સિસે નવા લોજરને રમૂજ તરીકે માનતા હતા અને વિદ્યાર્થીઓને રૂપાંતરિત કરવાના તેમના પ્રયત્નો વિશે વ્યભિચારી હતા. જ્યારે પિયરે પોતાના પરિવારની મુલાકાત લેવા માટે તેમના ઘર છોડી દીધા અને ઇગ્નાટીઅસ ફ્રાન્સિસ સાથે એકલો હતો, તે ધીમે ધીમે ફ્રાન્સિસના પ્રતિકારને તોડવા સક્ષમ હતો. મોટાભાગના જીવનચરિત્રો અનુસાર ઇગ્નાટીઅસે આ પ્રશ્ન પૂછ્યો છે: "માણસને આખી દુનિયા મેળવવા માટે તે શું લાભ કરશે, અને પોતાની જાત ગુમાવશે?" [6] જો કે, જેમ્સ બ્રોડરિકની જેમ આ પદ્ધતિ ઇગ્નાટીઅસની લાક્ષણિકતા નથી અને ત્યાં કોઈ પુરાવા નથી કે તેણે તે જ અમલમાં મૂક્યું.

1530 માં ફ્રાન્સિસે માસ્ટર ઓફ આર્ટ્સની ડિગ્રી મેળવી, અને પછીથી પેરિસ યુનિવર્સિટીના બ્યુવાઇસ કોલેજમાં એરિસ્ટોટેલિયન ફિલસૂફી શીખવ્યું.

મિશનરી કાર્ય

15 ઑગસ્ટ 1534 ના રોજ, સાત વિદ્યાર્થી, મોન્ટમાર્ટ્રેની ટેકરી પર, પેરિસની દૃષ્ટિએ, સેન્ટ ડેનિસ (હવે સેંટ પિયર ડે મોન્ટમાર્ટ્રે) ની નીચે ક્રિપ્ટમાં મળ્યા. તેઓ ફ્રાન્સિસ, લોયોલાના ઇગ્નાટીઅસ, આલ્ફોન્સો સૅલ્મેરન, ડિએગો લેએનઝ, સ્પેનના નિકોલસ બોબાડિલા, સેવોયના પીટર ફેબર અને પોર્ટુગલના સિમાઓ રોડ્રીગ્યુસ હતા. તેઓએ પોપની ગરીબી, પવિત્રતા અને આજ્ઞાપાલનની અંગત પ્રતિજ્ઞા લીધી હતી, અને વિશ્વાસીઓને કન્વર્ટ કરવા પવિત્ર ભૂમિ પર જવાનું પણ વચન આપ્યું હતું. ફ્રાન્સિસે 1534 માં ધર્મશાસ્ત્રનો અભ્યાસ શરૂ કર્યો અને 24 જૂન, 1537 ના રોજ નિયુક્ત કરવામાં આવ્યો.

1539 માં, લાંબા ચર્ચા પછી, ઇગ્નાટીઅસે નવા ધાર્મિક હુકમ, ઇસુ સોસાયટી (જેસુઈટ્સ) માટે એક ફોર્મ્યુલા બનાવ્યો. ઓર્ડર માટે ઇગ્નાટીયસની યોજના પોપ પોલ III દ્વારા 1540 માં મંજૂર કરવામાં આવી હતી.

1540 માં પોર્ટુગલના કિંગ જ્હોનને હોલી સીમાં પોર્ટુગીઝ રાજદૂત પેડ્રો મસ્કરેન્હાઝે ભારતમાં તેમની નવી સંપત્તિમાં વિશ્વાસ ફેલાવવા વિનંતી કરી હતી, જ્યાં રાજા માનતા હતા કે પોર્ટુગીઝો વચ્ચે ખ્રિસ્તી મૂલ્યોનો નાશ થયો છે. પોપને સતત અપીલ પછી, પદોડો કરાર હેઠળ પૂર્વ ઈન્ડિઝના મિશનરીઓને પૂછતા, જ્હોન III ને કૉલેજ સેંટ-બાર્બેના રેક્ટર, નવા ગ્રેજ્યુએટેડ વિદ્યાર્થીઓની ભરતી કરવા માટે પ્રોત્સાહન આપવામાં આવ્યું, જે સમાજની સ્થાપના કરશે.

ઇગ્નાટીઅસ તરત જ નિકોલસ બોબાડિલા અને સિમાઓ રોડ્રીગ્યુઝ નિમણૂંક કરે છે. છેલ્લી ક્ષણે, બોબાદિલા ગંભીર બીમાર બની ગઈ. કેટલાક અસ્વસ્થતા અને અસ્વસ્થતા સાથે, ઇગ્નાટીયસે ફ્રાન્સિસને બોબાડિલાની જગ્યાએ જવા કહ્યું. આમ, ફ્રાન્સિસ ઝેવિયરે લગભગ આકસ્મિક રીતે પ્રથમ જેસુઇટ મિશનરી તરીકે પોતાની જીંદગી શરૂ કરી. [8]

15 માર્ચ 1540 ના રોજ રોમને એમ્બેસેડરની ટ્રેનમાં છોડીને, ફ્રાંસિસે ક્રોએશિયન માનવતાવાદી માર્કો મેર્યુલીક દ્વારા, એક કાવતરાખોરીમાં લોકપ્રિય બની ગયેલી લેટિન પુસ્તક, ક્રોએશિયન માનવતાવાદી માર્કો મારુલીક દ્વારા તેને એક ભ્રષ્ટાચાર, એક શાસ્ત્રવચનો અને ડી ઇન્સ્ટિટ્યુશન વે વિવેન્ડી સાથે લીધો. ગોવાના F. બાલથાસાર ગેગોના 1549 પત્ર અનુસાર, તે એકમાત્ર એવી પુસ્તક હતી કે ફ્રાન્સિસ વાંચી અથવા અભ્યાસ કરે છે. [9] ફ્રાન્સિસ જૂન 1540 માં લિસ્બન પહોંચ્યા અને તેમના આગમનના ચાર દિવસ પછી, તેમણે અને રોડ્રીગ્યુઝને રાજા અને રાણી સાથે ખાનગી પ્રેક્ષકો માટે બોલાવવામાં આવ્યા.

ગોવા અને ભારત

ફ્રાંસિસ ઝેવિયરએ 7 એપ્રિલ 1541 ના રોજ લિસ્બન છોડ્યું, તેના ત્રીસમું જન્મદિવસ, બે અન્ય જેસુઈટ્સ અને નવા વાઇસરોય માર્ટિમ એફોન્સો સુ સોસા, સાન્ટિયાગોના બોર્ડ પર. જેમ જેમ તે વિદાય થયો તેમ ફ્રાન્સિસને પોપથી સંક્ષિપ્તમાં આપવામાં આવ્યો હતો, જે તેમને પૂર્વમાં એપોસ્ટોલિક નનિઓસિઓની નિમણૂંક કરે છે. [8] ઓગસ્ટથી માર્ચ 1542 સુધી તે પોર્ટુગીઝ મોઝામ્બિકમાં રહ્યો અને 6 મે, 1542 ના રોજ પોર્ટુગીઝ ભારતની રાજધાની ગોવા પહોંચ્યો, તે લિસ્બન છોડ્યાના 13 મહિના પછી.

પોર્ટુગીઝો, શોધના મહાન પ્રવાસો પર ઝડપથી અનુસરીને, તેઓએ ત્રીસ વર્ષ પહેલાં ગોવામાં પોતાની જાતને સ્થાપિત કરી હતી. રાજા જ્હોન III દ્વારા ઓળખાતા ફ્રાંસિસનું પ્રાથમિક મિશન, પોર્ટુગીઝ વસાહતીઓ વચ્ચે ખ્રિસ્તી ધર્મ પુનઃસ્થાપિત કરવાનું હતું. ટિયોટોનિયો આર. ડીસોઝાના જણાવ્યા મુજબ, તાજેતરના નિર્ણાયક ખાતાઓ સૂચવે છે કે પોસ્ટલ સિવિલ સેવકો સિવાય, "જે લોકો 'શોધકર્તાઓ' તરીકે મોકલવામાં આવ્યા હતા તે મોટાભાગના પોર્ટુગીઝ સમાજનો રિફ-રેફ હતો, જે પોર્ટુગીઝ જેલોમાંથી લેવામાં આવ્યા હતા." [11] સૈનિકો, નાવિક અથવા વેપારીઓએ મિશનરી કાર્ય કરવા માટે આવ્યાં ન હતા, અને શાહી નીતિએ અસંતોષિત ઉમદાતાના પ્રવાહને મંજૂરી આપી હતી. ઘણા લોકોએ સ્થાનિક મહિલાઓ અને દત્તકવાળી ભારતીય સંસ્કૃતિ સાથે જોડાણ કર્યા હતા. મિશનરીઓ વારંવાર તેમના સાથી ખ્રિસ્તીઓના "ભ્રામક અને અનિશ્ચિત" વર્તન સામે લખે છે. [12]

ખ્રિસ્તી વસ્તીમાં ચર્ચો, પાદરીઓ અને બિશપ હતા, પરંતુ ગોવાની દિવાલોની બહાર થોડા પ્રચારકો અને કોઈ યાજકો હતા. સેન્ટ થોમસ ક્રિશ્ચિયન સંપ્રદાયના વેલિમ, ગોવાના વેલિઆપુરા પરિવારએ મિશનરિઓનું સ્વાગત કર્યું. ઝેવિયરે નક્કી કર્યું કે તેણે પોર્ટુગીઝને પોતાને સૂચના આપીને પ્રારંભ કરવું જોઈએ અને તેણે મોટાભાગના સમય બાળકોના શિક્ષણમાં આપ્યા. હોસ્પિટલોમાં બીમાર લોકોને ઉપદેશ આપવા અને સેવા આપવા માટેના પહેલા પાંચ મહિના. [13] તે પછી, બાળકો અને સેવકોને કૅટિકિઝમ માટે બોલાવવા માટે તેમણે ઘંટડી વાળી શેરીઓમાં ચાલ્યા. [14] તેમને સેન્ટ પોલ્સ કૉલેજ, બિનસાંપ્રદાયિક પાદરીઓના શિક્ષણ માટે અગ્રણી સેમિનરીનું નેતૃત્વ કરવા માટે આમંત્રણ આપવામાં આવ્યું હતું, જે એશિયામાં પ્રથમ જેસ્યુટનું મુખ્યમથક બન્યું હતું. [15]

ઝેવિયર ટૂંક સમયમાં જ શીખ્યા કે પર્લ ફિશરિ કોસ્ટ સાથે, કેપ કોમોરીનથી ભારતના દક્ષિણ ભાગ પર સિલોન (શ્રીલંકા) ની નજીક, મનાર ટાપુ પર વિસ્તરે છે, ત્યાં પારવુ નામના લોકોની જાતી હતી. તેમાંથી ઘણા લોકો દસ વર્ષ પહેલાં બાપ્તિસ્મા પામ્યા હતા, માત્ર પોર્ટુગીઝોને ખુશ કરવા માટે, જેમણે તેમને મૂર્સ સામે મદદ કરી હતી, પરંતુ તેઓ વિશ્વાસમાં અનિશ્ચિત રહ્યા હતા. ગોવા ખાતેના સેમિનરીમાંથી કેટલાક મૂળ વસાહતીઓ સાથે, તેમણે ઓક્ટોબર 1542 માં કેપ કોમોરિન માટે સફર કરી હતી. તેમણે લોકોને શિક્ષા કરી હતી જેઓ પહેલાથી જ બાપ્તિસ્મા પામ્યા હતા અને જેઓ ન હતા તેમને ઉપદેશ આપ્યો હતો. ઉચ્ચ જાતિ બ્રાહ્મણો સાથેના તેમના પ્રયત્નો અસંતુલિત રહ્યા. [14]